در فیلم "هرچه نور تصور میکنیم"، کارگردان با نگاهی ظریف و شاعرانه به زندگی دو زن در بمبئی پرجنبوجوش میپردازد. پرابها، پرستاری میانسال که سالهاست درگیر روزمرگیهای طاقتفرسای شغلش و تنهایی پس از طلاق است، با دریافت یک هدیه مرموز از همسر سابقش، به ناگاه با خاطرات و احساسات دفنشدهای مواجه میشود. این اتفاق، مسیر زندگی او را به سمتی غیرمنتظره هدایت میکند. در مقابل، آنو، هماتاقی جوانتر پرابها که پرستار تازهکاری است، در تلاش برای یافتن فضایی خصوصی در شهری که هر وجب آن با آدمها و صداها انباشته شده، با موانع مادی و فرهنگی دستوپنجه نرم میکند. رابطه این دو زن که در نگاه اول تنها همخانههایی معمولی به نظر میرسند، به تدریج عمق و پیچیدگی خاصی پیدا میکند. فیلم در نیمه دوم، با تغییر فضا از بمبئی پرازدحام به یک شهر ساحلی آرام، به شکلی استعاری به شخصیتهایش فرصت تنفس و بازنگری در زندگی را میدهد. این سفر که در ظاهر یک گریز موقت است، به تجربهای تبدیلی تبدیل میشود که به هر دو زن اجازه میدهد برای نخستین بار پس از مدتهای طولانی، با خواستهها و آرزوهای واقعی خود روبرو شوند. فیلم با تصاویر خیرهکننده از تضادهای بمبئی - از بیمارستانهای شلوغ تا سکوت ساحلی غروب - و بازیهای ظریف بازیگران اصلی، اثری تأملبرانگیز درباره زنانهگی، تنهایی و جستجوی نور در دل تاریکیهای زندگی مدرن است. موسیقی مینیمال و استفاده هوشمندانه از سکوتهای نمایشی، بر قدرت روایی فیلم افزوده است
فیلم "هرچه نور تصور میکنیم" (2024) زندگی پرابها، پرستار میانسال بمبئیایی را روایت میکند که با دریافت هدایهای از همسر سابقش، زندگی روزمرهاش دگرگون میشود. در موازات، هماتاقی جوان او آنو در جستجوی فضای شخصی در شهری شلوغ است. سفر مشترک آنها به یک شهر ساحلی، فرصتی برای مواجهه با خواستههای سرکوبشدهشان فراهم میکند. این فیلم با نگاهی شاعرانه به موضوعاتی چون تنهایی، زنانهگی و امید در زندگی مدرن میپردازد و با تصاویر بدیع و بازیهای ظریف، تجربهای سینمایی بهیادماندنی خلق میکند.
