فیلم «اُپوس» (Opus) محصول ۲۰۲۵، یک درام مهیج و روان‌شناختی است که داستانی پیچیده از شهرت، خودخواهی و فراموشی را به تصویر می‌کشد. نویسنده جوانی به نام "الکساندر" به عنوان بیوگرافیست جدید، به خانه دورافتاده و تاریک ستاره افسانه‌ای موسیقی پاپ "لئونارد هِیل" دعوت می‌شود. لئونارد سی سال قبل در اوج شهرتش ناپدید شد و تمامی اطلاعات از او در آرشیوها و خاطرات معشوقه‌هایش باقی ماند. این دعوت ظاهراً فرصتی بزرگ برای الکساندر است تا زندگی یک اسطوره را روایت کند، اما به مرور زمان مشخص می‌شود که هیل تنها یک هنرمند بازنشسته نیست، بلکه شخصیتی هوشمند، کنترل‌کلام و متکی به بازیگری روانی است. در مجموعه خانه‌ای بزرگ و انزوایی، الکساندر با چاپلوسان دائمی هیل، گروهی از افراد وفادار ولی ناشناس، و خبرنگاران مست و بدون امیدی که سال‌ها منتظر یک خبر بزرگ هستند، روبرو می‌شود. هر شب یک صحنه غریب اتفاق می‌افتد: گفتگوهایی پر از نقل‌قول‌های فلسفی، صحبت‌هایی درباره خالقیت و انسانیت، و اعترافاتی که نمی‌دانی کدامش واقعی است. در طول ماجرا، الکساندر متوجه می‌شود که خودش قربانی یک نقشه پیچیده شده است؛ نقشه‌ای که هیل با هوش و حیله آن را ریخته است. هدف او چیست؟ آیا واقعاً می‌خواهد زندگی‌اش نوشته شود یا فقط می‌خواهد آخرین اثرش — یعنی زندگی خود — را به صورتی کنترل‌شده به پایان برساند؟ فیلم با استفاده از دیالوگ‌های عمیق، فضایی تاریک و روان‌شناختی، و صحنه‌هایی پر از نمادگرایی، تماشاگر را درگیر سوالات بزرگ انسانی می‌کند. «اُپوس» نه یک فیلم زندگی‌نامه‌ای ساده، بلکه یک بازی هوشمندانه با ذهن مخاطب است.
