در فیلم «فریک‌ها» (Freaks، ۲۰۱۸)، دنیایی تاریک و مرموز را شاهد هستیم که از طریق نگاه کودکی بی‌هویت به نام الیزا به تصویر کشیده می‌شود. او درون یک خانه متروکه و دورافتاده زندگی می‌کند و تحت نظارت کامل پدرش قرار دارد که رفتارهای پارانوئیدی نشان می‌دهد. تمام زندگی الیزا حول محور یک قانون استحکام یافته ساخته شده است: بیرون نرفتن از خانه و اعتماد نکردن به هیچ شخص غریبی. با این حال، فضولی ذاتی و جسارتمندی کودکانه‌اش، موجب می‌شود تا در نهایت از این قفس فلزی فرار کند و قدم به دنیای بیرون بگذارد. آنجا با عناصری عجیب و ترسناک مواجه می‌شود که تصورش را هم نمی‌توانسته باشد. در این سفر خطرناک، با موجوداتی غریب و نامتعارف آشنا می‌شود که به ظاهر انسان‌هایی معیوب یا دارای قابلیت‌های فوق‌العاده هستند. این داستان ترکیبی منحصر به فرد از علمی-تخیلی، ترس و هیجان را با عمقی فیلسوفانه درباره هویت، انسانیت و حقیقت تجربه می‌کند. فیلم از لحظه اول با فضای مه آلود و مخمورکننده‌اش مخاطب را درگیر دنیایی متفاوت و غیرقابل پیش‌بینی می‌کند. شخصیت‌های عجیب و غریب، روابط پیچیده و رمز و رازهای فراموش‌شده، همه و همه به عنوان قطعات یک معما عمل می‌کنند که الیزا باید آن را حل کند. در این میان، نقش پدر نیز به تدریج از زاویه‌هایی غیرمنتظره آشکار می‌شود و مخاطب را وادار می‌کند تا دوباره درباره خوب و بد بودن شخصیت‌ها فکر کند. «فریک‌ها» نه تنها یک داستان برای سرگرمی است، بلکه نقدی تند به انسانیت و نحوه تعامل ما با تفاوت‌هاست. فیلم با استفاده از زاویه‌گیری‌های دید کودکانه و تغییرات ناگهانی در داستان، تنش و هیجان را حفظ می‌کند و در نهایت به یک پایان چندوجهی و البته شگفت‌آوری می‌رسد که تحلیل‌های زیادی را متولد می‌کند.
فیلم «فریک‌ها» داستان کودکی به نام الیزا است که در خانه‌ای دورافتاده زیر نظارت پدر پارانوئیدش زندگی می‌کند. وقتی تصمیم می‌گیرد از خانه فرار کند، دنیایی عجیب و تهدیدآمیز را کشف می‌کند. در این مسیر با موجوداتی نامتعارف و غریب مواجه می‌شود که هویت واقعی‌شان را باید کشف کند. فیلم ترکیبی از علمی-تخیلی، ترس و فلسفه است که به نقد انسانیت و تفاوت‌ها می‌پردازد. با پایانی چندوجهی و شگفت‌آور، مخاطب را درگیر سوالات عمیقی از خود می‌کند.
