فیلم «گنج» (Treasure 2024) اثری عمیق و انسانی است که در بستر سال ۱۹۹۰ روایت می‌شود و سفری درونی و بیرونی را به تصویر می‌کشد؛ سفری که نه تنها جغرافیایی بلکه عاطفی، روانی و تاریخی است. داستان درباره روث، یک روزنامه‌نگار آمریکایی است که تصمیم می‌گیرد پدرش، ادک، بازمانده‌ی هولوکاست را به لهستان ببرد تا به محله‌های دوران کودکی‌اش بازگردد. هدف او روشن است: درک بهتر گذشته‌ی خانواده، ریشه‌ها، و حقیقت پنهان‌شده‌ای که سال‌ها در سکوت و فراموشی مدفون بوده. اما چیزی که در ابتدا به نظر یک سفر درمانی و پُر از کشف می‌رسد، به‌تدریج به مبارزه‌ای روانی تبدیل می‌شود؛ چرا که ادک که سال‌هاست زخم‌های جنگ و رنج را در خود پنهان کرده، به شدت از مواجهه با آن گذشته اجتناب می‌کند. او با رفتارهایی عجیب، سرکش و حتی کودکانه، نه تنها مسیر سفر را مختل می‌کند، بلکه رابطه‌اش با روث را نیز به چالش می‌کشد. فیلم به‌جای ارائه‌ی یک داستان ساده از آشتی با گذشته، بر پیچیدگی روان انسان پس از آسیب‌های عمیق تمرکز می‌کند و نشان می‌دهد که برخی زخم‌ها آن‌قدر کهنه‌اند که گشودن‌شان به‌جای درمان، درد را زنده می‌کند. با این حال، میان لحظات تلخ و سرد، نشانه‌هایی از امید، درک، و حتی آشتی دیده می‌شود. «گنج» اثری است که به کمک بازی‌های درخشان، فیلمنامه‌ای هوشمندانه و فضاسازی ملموس، تضاد میان فراموشی و یادآوری را به تصویر می‌کشد. در پایان، مخاطب درمی‌یابد که گنج واقعی، نه در مکان‌ها، بلکه در لحظات کوچک درک متقابل، پذیرش و عشق پنهان است.
فیلم «گنج» (Treasure 2024) روایت‌گر سفر روث، روزنامه‌نگار آمریکایی، و پدرش ادک، بازمانده هولوکاست، به لهستان است. روث می‌خواهد با بازگشت به محله‌های کودکی ادک، گذشته‌ی خانواده را درک کند. اما ادک که تمایلی به روبه‌رو شدن با زخم‌های روانی‌اش ندارد، با رفتارهای غیرعادی، مسیر سفر را به چالش می‌کشد. فیلم به شکلی احساسی، پیچیدگی رنج‌های پنهان و روابط پدر-دختری را کاوش می‌کند. در نهایت، گنج حقیقی در درک، پذیرش و پیوند انسانی نهفته است.
