در فیلم آینده‌نگر ایستگاه پایانی در یوما (The Bear Lake Murders, 2025)، داستان حول محور یک شهرک تفریحی زیبا در کنار یک دریاچه کوهستانی به نام "بیرلیک" می‌چرخد. این شهرک، با منظره‌های خیره‌کننده و جذابیت‌های طبیعی، هر ساله گردشگران بسیاری را جذب می‌کند، اما پشت این زیبایی‌ها، رازهایی تاریک و مرگبار وجود دارد. هر ساله در یک تاریخ مشخص، مجموعه‌ای از «مرگ‌های تصادفی» در شهرک رخ می‌دهد که همه‌شان شبیه به هم هستند و ظاهراً بدون عامل جرم. کلانتر محلی، مردی آرام، بومی و شناخته‌شده از سنت‌های شهرک، تصمیم می‌گیرد با یک کارآگاه زن از شهر بزرگ همکاری کند. او کارآگاهی است خسته، فرسوده و دور از امید که بعد از سال‌ها تحقیق درباره جرایم شهری، برای استراحت و فاصله گرفتن از فشارها به این شهرک آمده است. با این حال، فوراً متوجه می‌شود که این «تصادفات» هیچ تصادفی ندارند و الگوی دقیقی در آن‌ها وجود دارد. در حین تحقیقات، کشف می‌کنند که تمام قربانیان دارای یک ارتباط پنهان با گذشته تاریک شهرک هستند. شاید یک راز قدیمی، یک انتقام فراموش‌شده یا حتی یک موجود غریب در کار باشد. هوای فیلم با استفاده از صحنه‌های تاریک، نورپردازی مهارانه و صداگذاری ضربه‌زننده، فضایی کاملاً ترسناک و پرتنش ایجاد می‌کند. شخصیت کلانتر و کارآگاه زن به خوبی با هم تقابل دارند؛ یکی باورمند به روحیه روستایی و محدودیت‌هایش، دیگری به حقیقت علمی و منطقی. این تضاد، نبرد عمیقی بین ایمان و شک را رقم می‌زند. فیلم با استفاده از عناصر ترسناک روانی، جنایی و فانتزی، مخاطب را درگیر سوالاتی می‌کند که آیا قاتل واقعاً یک انسان است؟ تیم تحقیق در می‌یابد که شهرک قبل از اینکه به مقصدی گردشگری تبدیل شود، محل یک کشتار تاریخی بوده است. شاید روحی که هنوز رهایش نشده، یا یک موجود فرامادی که در آب‌های دریاچه زندگی می‌کند، هر ساله یک قربانی می‌خواهد. در نهایت، آن‌ها به این باور می‌رسند که شاید قاتلی زنجیره‌ای وجود داشته باشد که تا به امروز نتوانسته‌اند او را شناسایی کنند. این فیلم با انحرافات داستانی غیرمنتظره، نه تنها یک فیلم ترسناک معمولی نیست، بلکه به نوعی به مفهوم تقدیر، خطا و محو شدن در زمان می‌پردازد. نقش‌آفرینی اصلی، به ویژه از سوی کارآگاه زن، احساسات پیچیده و تحول شخصیتی عمیقی را نشان می‌دهد. موسیقی متن تاریک و نغمه‌هایی با الهام از اسطوره‌های محلی، هویت منحصر به فردی به فیلم می‌دهد. در مجموع، ایستگاه پایانی در یوما فیلمی است که نه تنها مخاطب را می‌تراند، بلکه فکر او را هم درگیر می‌کند.
