فیلم گرسنگی (Hunger )، محصول سال ۲۰۲۳ و به کارگردانی لینا دانام ، داستان پردردسر و هیجان‌انگیز زنی جوان و سخت‌کوش به نام آوا است که رستوران کوچک نودل خانوادگی خود را در حومه شهر اداره می‌کند. آوا با وجود تمام تلاش‌ها، با مشکلات مالی، فشار رقبای بزرگ و بی‌تفاوتی مردم روبرو است. او در عین حال به غذای خود افتخار می‌کند و همواره تلاش می‌کند با صداقت و هنر، طعم خانوادگی خود را به مشتریان منتقل کند. زندگی او زمانی دچار تحول می‌شود که از یکی از معروف‌ترین و بدنام‌ترین سرآشپزان دنیای غذاخوری، کارلوس مارتینز ، دعوتی غیرمنتظره دریافت می‌کند: شرکت در یک برنامه آموزشی انحصاری برای ورود به صنعت لوکس و رقابتی غذا. کارلوس، شخصیتی پیچیده است؛ با هوش بالا، قدرتمند و البته با سابقه‌ای پر از اخلاق مشکوک. آوا در ابتدا دوست دارد این فرصت را رد کند، اما با تشویق خانواده و دوستان، تصمیم می‌گیرد در این رقابت شرکت کند. فیلم با رویکردی عمیق و بدون پرده‌پوشی به دنیای رقابتی غذا، قدرت، اعتبار و فروش تصویر می‌پردازد. در طول فیلم، آوا با دنیایی جدید روبرو می‌شود: از رقابت‌های بی‌رحم گرفته تا دغدغه‌های اخلاقی در ساختن شهره و پول. او متوجه می‌شود که در این دنیا، فقط بهترین‌ها برنده نیستند، بلکه قدرتمندان هستند. صحنه‌های آشپزی با کارگردانی بصری دقیق و موسیقی متنی تعلیق‌آمیز، فضایی تنش‌زا و درهم‌تنیده ایجاد کرده‌اند. حضور آنیتا راجان در نقش آوا و جیمز رنسن در نقش سرآشپز بدنام، عملکردی قوی و متقابل داشته‌اند که تعاملات پیچیده آن‌ها یکی از نقاط قوت فیلم محسوب می‌شود. "گرسنگی" تنها یک داستان غذا نیست، بلکه نقدی تند به دنیای سطحی مدیا، شهرت و قدرت است. فیلم سوالاتی سنگین درباره قیمت موفقیت، ارزش صداقت و معنای واقعی هنر در دنیای امروز مطرح می‌کند. در نهایت، آوا باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد در این دنیا بماند یا به جایی برگردد که هنوز می‌تواند خودش باشد.
فیلم گرسنگی داستان آوا، زنی است که رستوران نودل خانوادگی خود را اداره می‌کند و دعوت به شرکت در یک برنامه آموزشی با سرآشپز بدنام می‌کند. در این دنیای رقابتی، او با فشارهای اخلاقی، قدرت و شهرت روبرو می‌شود. فیلم با لحنی پرتنش و بدون فراموش کردن احساسات داخلی، مخاطب را درگیر داستان می‌کند. حضور قوی آنیتا راجان و جیمز رنسن، به فیلم عمق و جذابیت بیشتری می‌دهد. گرسنگی نمونه‌ای از فیلم‌هایی است که دنیای داخلی و بیرونی شخصیت‌ها را به خوبی به تصویر می‌کشد.
