فیلم گوبلز و پیشوا نگاهی دقیق، تلخ و تاریخی به یکی از تاریک‌ترین چهره‌های دستگاه نازی یعنی یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات آلمان در دوران حکومت آدولف هیتلر دارد. این اثر سینمایی، با نگاهی روانشناسانه و سیاسی، به بررسی نقش کلیدی گوبلز در پیشبرد اهداف نازی‌ها می‌پردازد؛ مردی که با قدرت بیان، تسلط بر رسانه و شناخت عمیق از روان جمعی، توانست ذهن میلیون‌ها نفر را به سوی ایدئولوژی‌ای افراطی و ویرانگر سوق دهد. فیلم نشان می‌دهد که گوبلز چگونه با طراحی تبلیغات گسترده، سازماندهی تجمعات عظیم، استفاده از سینما، رادیو و مطبوعات، فضای جامعه آلمان را در آستانه جنگ جهانی دوم به‌طور کامل در اختیار حزب نازی قرار می‌دهد. او نه‌تنها سخنگوی حزب بلکه معمار افکار عمومی زمان خود بود؛ کسی که نفرت را در قالب واژه‌های پرشور و نمایش‌های پرزرق‌وبرق به خورد مردم داد. داستان فیلم از منظر گوبلز روایت می‌شود، که مخاطب را وارد ذهن پیچیده و متناقض او می‌کند؛ ذهنی پر از جاه‌طلبی، عقده‌های شخصی، باورهای رادیکال و وابستگی بیمارگونه به هیتلر. رابطه‌ی گوبلز با پیشوا، در فیلم با نگاهی روانشناختی و گاه تحقیرآمیز ترسیم می‌شود؛ رابطه‌ای بر پایه وفاداری کورکورانه، تحسین افراطی و میل به دیده‌شدن. فیلم همچنین بخش‌هایی از پشت‌پرده تصمیم‌گیری‌های تبلیغاتی پیش از آغاز جنگ و چگونگی آماده‌سازی افکار عمومی برای پذیرش کشتار یهودیان و آغاز هولوکاست را به تصویر می‌کشد. بازیگر نقش گوبلز با اجرای قوی خود، به خوبی موفق می‌شود تناقض‌های شخصیتی این چهره تاریخی را منتقل کند؛ از لحظات جنون‌آمیز تا لحظات فروپاشی درونی. گوبلز و پیشوا نه تنها بازسازی تاریخی دقیقی از دوران نازی است، بلکه هشداری جدی در مورد قدرت مخرب تبلیغات و رسانه در دست نظام‌های توتالیتر به شمار می‌رود. این فیلم، آیینه‌ای‌ست برای تماشای چگونگی تبدیل ایدئولوژی به ابزار سرکوب، و چهره‌ی واقعی مردی که پشت پرده صدای مهیب جنگ و نفرت ایستاده بود.
فیلم گوبلز و پیشوا روایتگر نقش کلیدی یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات نازی‌ها، در شکل‌دادن به افکار عمومی آلمان پیش از جنگ جهانی دوم است. او با بهره‌گیری از رسانه، سخنرانی و تبلیغات گسترده، حمایت مردمی برای جنگ و هولوکاست را برمی‌انگیزد. فیلم با نگاهی روانشناسانه، رابطه گوبلز با هیتلر و افکار افراطی او را بررسی می‌کند. شخصیت‌پردازی پیچیده و فضاسازی تاریخی، پیامدهای خطرناک قدرت رسانه را به تصویر می‌کشد. این اثر هشداری‌ست درباره تأثیر تبلیغات در جهت‌دهی به ذهن جمعی و مشروع‌سازی جنایت.
