فیلم «مرا به ماه پرواز ده» (Fly Me to the Moon) در فضایی عاشقانه و طنزآلود، اما با چاشنی تاریخی و سیاسی، ما را به دهه ۱۹۶۰ و قلب رقابت فضایی میان ایالات متحده و شوروی می‌برد. داستان حول محور دو شخصیت اصلی می‌چرخد: مدیر پروژه پرتاب مأموریت تاریخی آپولو ۱۱ و زنی متخصص در بازاریابی، که از سوی دولت برای بهبود چهره عمومی ناسا و در صورت لزوم، کارگردانی یک فرود تقلبی روی ماه استخدام شده است. در دل این فضای آمیخته با فشار سیاسی، رقابت ابرقدرت‌ها و شک عمومی به برنامه فضایی آمریکا، رابطه‌ای عاطفی میان این دو شکل می‌گیرد که خود را در تقابل میان حقیقت، وظیفه و احساسات می‌یابند. فیلم با نگاه طنز و نگاهی متفاوت به نظریه‌های توطئه درباره سفر به ماه، فضایی سرگرم‌کننده اما تفکربرانگیز می‌آفریند. بازی‌های پرکشش، دیالوگ‌های تیز و طراحی صحنه دقیق که حال‌وهوای دهه ۶۰ را زنده می‌کند، فیلم را به اثری دیدنی بدل کرده است. «مرا به ماه پرواز ده» در لایه‌ای عمیق‌تر، به مسائل هویت ملی، دروغ‌های سیاسی، رسانه و نقش احساسات در تصمیم‌گیری‌های بزرگ می‌پردازد. رابطه میان دو شخصیت اصلی، در پس زمینه‌ای از دروغ‌های محتمل و آرزوهای بزرگ انسانی، رنگ می‌گیرد و تماشاگر را میان حقیقت تاریخی و تخیل سینمایی معلق نگه می‌دارد. این فیلم با الهام از وقایع واقعی اما در فضایی فانتزی‌گونه، نه‌تنها روایتی عاشقانه ارائه می‌دهد، بلکه ذهن مخاطب را به بازنگری در واقعیت‌های تاریخی و قدرت رسانه‌ها نیز وادار می‌کند.
فیلم «مرا به ماه پرواز ده» در پس‌زمینه رقابت فضایی دهه ۱۹۶۰، داستان عاشقانه‌ای میان مدیر پروژه آپولو ۱۱ و یک زن بازاریاب را روایت می‌کند. این زن برای اصلاح چهره عمومی ناسا و در صورت نیاز، کارگردانی فرود تقلبی روی ماه استخدام شده است. فیلم با لحنی طنزآمیز، به نظریه‌های توطئه و نقش رسانه‌ها می‌پردازد. در دل دروغ و فشار سیاسی، عشقی شکل می‌گیرد که حقیقت و احساس را به چالش می‌کشد. اثری سرگرم‌کننده، جذاب و تأمل‌برانگیز درباره حقیقت، سیاست و رؤیاهای انسانی.
