فیلم “استخوان‌ها و همه چیز” داستان عشق پیچیده و غریب دو نوجوان، مارن و لی را روایت می‌کند که در سفری طولانی در سراسر آمریکای شمالی به دنبال هویت، قبولی و عشق واقعی می‌گردند. با وجود ظاهر عادی و حتی رمانتیک این سفر، دو شخصیت با یک راز مشترک به اسم کَنیبالیسم روبرو هستند. آنها به گونه‌ای وحشتناک، به بدن انسان‌ها جذب می‌شوند. در طول سفر، مارن و لی با گذشته‌های خونین و رازهای تاریک یکدیگر روبه‌رو می‌شوند و درگیر دنیایی تاریک، مرزنشین و بی‌ثبات می‌گردند.
نقد فیلم:
۱. کارگردانی و سبک: لوکا گوادانینو
لوکا گوادانینو، کارگردان ایتالیایی معروف به فیلم‌هایی چون Call Me by Your Name و Suspiria ، در “استخوان‌ها و همه چیز” دوباره با موضوع عشق، هویت و تعارض داخلی سر و کار دارد. او در اینجا سبک رمانتیک و حس تصویری بالای خود را با عناصر ترسناک و غریب تلفیق کرده است. فیلم به نوعی یک عاشقانه گُتیک (gothic romance) مدرن محسوب می‌شود که در سطوح مختلفی از فرهنگ، جامعه‌شناسی و روان‌شناسی عمل می‌کند.
کارگردانی گوادانینو به خوبی از فضای تاریک و مرموز شهرهای کوچک آمریکایی، مناظر بی‌نهایت صحراها و شب‌های ترسناک برای القای احساس انزوا، ترس و همزمان عشق استفاده می‌کند. استفاده از نور و سایه، زاویه‌های دوربین و ترتیب دادن صحنه‌ها نشان از دقت بالای او در ایجاد فضای هیجانی و تصویری است.
۲. داستان و دیالوگ‌ها: ترکیبی از عاشقانه، ترس و روان‌شناسی
فیلم در سطح سطحی یک عاشقانه جاده‌ای است، اما با اضافه کردن عنصر کنیبالیسم به داستان، به یک متافور عمیق اجتماعی و روانی تبدیل می‌شود. در واقع، این فیلم تنها یک داستان ترسناک نیست، بلکه نمادین از تبعیض، انزوا، تفاوت و جستجوی تعلق است.
مارن و لی دو شخصیتی هستند که درونشان چیزی است که جامعه نمی‌فهمد و نمی‌پذیرد. این تفاوت آنها را به یکدیگر جذب می‌کند، ولی در عین حال مانع از ایجاد ارتباط سالم می‌شود. دیالوگ‌ها در این فیلم بیشتر شخصیت‌محور هستند و در بیشتر مواقع، حالت درون‌گرا و فلسفی دارند. این امر باعث می‌شود تا برخی بخش‌ها کند به نظر برسند، اما در مقابل، عمیق‌ترین لحظات فیلم را رقم بزنند.
۳. بازیگران: تیلور راسل و تیموتی شالامه
- تیلور راسل در نقش مارن : بازی تیلور راسل در نقش دختری که با راز تاریکی درون خود دست و پنجه نرم می‌کند، بسیار قابل تحسین است. او موفق می‌شود احساسات پیچیده، ترس، خجالت و عشق را بدون نیاز به دیالوگ‌های زیاد، به خوبی منتقل کند. صورت گرد و نگاه ترسیده‌اش به نوعی سمبلی از بی‌هویتی و جستجوی تعلق است.
- تیموتی شالامه در نقش لی : شالامه نیز با شخصیتی پیچیده و پر از راز، یکی از قوی‌ترین نقاط فیلم محسوب می‌شود. شخصیت لی در سطح ظاهری شجاع و خوش‌برخورد است، اما در درون، انسانی پر از دروغ، خشم و درد است. شالامه توانسته است با حرکات ظریف و نگاه‌های معنی‌دار، شخصیتی خطرناک و در عین حال جذاب را ایجاد کند.
- مارک ریلنس در نقش سنی : یکی از بهترین صحنه‌های فیلم، تعامل مارن با شخصیت سنی است. مارک ریلنس با بازی متفاوت و ناخوشایندش، یکی از ترسناک‌ترین شخصیت‌های فیلم را به وجود می‌آورد. حضورش به نوعی نمادین از نسل قدیمی‌تر کنیبال‌هاست که به شکلی تاریک و اخلاقی، مارن را درباره ماهیتش راهنمایی می‌کند.
۴. تصویربرداری و موسیقی: فضای روانی و زیبایی تاریک
تصویربرداری ساموئله فراتی در این فیلم بسیار قابل توجه است. استفاده از رنگ‌های خاکستری، قرمز خون و آسمان‌های آرام، تضاد بین زیبایی و ترسناکی را به خوبی نشان می‌دهد. فیلم به خوبی توانسته است فضای خانه‌های تاریک، خیابان‌های بی‌سر و صندلی‌های کثیف اتوبوس‌های مسافربری را به بخشی از داستان تبدیل کند.
موسیقی تروستن هافمن نیز یکی از عناصر برجسته فیلم است. از موسیقی‌های الکترونیک تاریک گرفته تا گیتارهای راک نوستالژیک، همه چیز به خوبی با روح فیلم هماهنگ است. همراهی آهنگ‌های قدیمی مثل “Let’s Dance” دیوید بووی در صحنه‌های خاص، حس یادگاری و تلخی را ایجاد می‌کند.
۵. مضامین نهفته و پیام‌ها:
فیلم “استخوان‌ها و همه چیز” در سطح سطحی یک داستان ترسناک است، اما در عمق، بحث‌هایی درباره:
- تفاوت و انزوا
- عشق به عنوان فرار از واقعیت
- خودشناسی و پذیرش خود
- تبعیض و عدم درک از جانب جامعه
- فرهنگ مصرفی و تاریکی زیر سطح آمریکای مدرن
را مطرح می‌کند. کنیبالیسم در این فیلم تنها یک عنصر ترسناک نیست، بلکه نمادی از نیازهای غریزی انسانی و جنگ با خود است. این فیلم نشان می‌دهد که گاهی اوقات، ما همین‌طور که به دنبال عشق می‌گردیم، از دیگران تغذیه می‌کنیم — نه فقط از نظر جسمی، بلکه از نظر روانی و عاطفی نیز.
۶. نقاط ضعیف فیلم:
- سرعت داستان: برخی از بخش‌ها کند و خسته‌کننده به نظر می‌رسند، به خصوص در نیمه دوم فیلم.
- عدم توضیح بعضی از شخصیت‌ها: برخی از شخصیت‌های ثانویه (مانند آدم‌هایی که در راه سفر با آنها روبرو می‌شوند) به خوبی توسعه نیافته‌اند.
- نقطه انتهایی: این فیلم یک نتیجه‌گیری واضح و رضایت‌بخش ندارد و ممکن است برای برخی مخاطبان ابهام‌زا باشد.
۷. مقایسه با فیلم‌های مشابه:
این فیلم می‌تواند در کنار آثاری چون:
- Raw (2016)
- Only Lovers Left Alive (2013)
- The Loved Ones (2009)
- We Are What We Are (2013)
قرار بگیرد؛ یعنی فیلم‌هایی که در آنها عناصر ترسناک با مضمون‌های فلسفی، اجتماعی و روانی ترکیب شده‌اند.
جمع‌بندی نهایی:
“استخوان‌ها و همه چیز” یک فیلم ترکیبی است: عاشقانه، ترسناک، درام و روان‌شناختی. این فیلم تنها برای مخاطبانی مناسب است که از تلفیق ژانرهای غیرمعمول لذت می‌برند و حاضرند در کنار یک سفر فیزیکی، یک سفر درونی نیز داشته باشند. لوکا گوادانینو توانسته است یک داستان تاریک و غریب را با زبانی زیبا و عمیق روایت کند.
اگر به دنبال یک فیلم هیجانی و خونین هستید، شاید این فیلم چیزی نباشد که انتظار دارید. اما اگر دوست دارید یک فیلم را نه فقط ببینید، بلکه احساسش کنید، این فیلم گزینه‌ای بی‌نظیر است.
امتیاز نهایی:
⭐️ 8/10