فیلم «حلقه زمان (Omni Loop 2024)» یک درام علمی‌تخیلی فلسفی است که در دل مفاهیم زمان، هویت و مرگ، روایتی عمیق و تأمل‌برانگیز ارائه می‌دهد. شخصیت اصلی، فیزیکدانی ۵۵ ساله به نام دکتر هارولد، در ابتدای داستان متوجه وجود سیاهچاله‌ای در حال رشد در سینه‌اش می‌شود؛ پدیده‌ای علمی اما استعاری که استعاره‌ای از فروپاشی درونی، حس افسوس و پایان قریب‌الوقوع است. او تنها یک هفته فرصت دارد تا پیش از بلعیده شدن کامل توسط این سیاهچاله، کاری انجام دهد. اما با گره خوردن این بیماری مرموز به فیزیک کوانتومی، هارولد درمی‌یابد که در یک حلقه زمانی گرفتار شده؛ فرصتی برای بازگشت به گذشته و بازسازی زندگی‌ای که حسرتش را خورده است. در تلاش برای فرار از سرنوشت محتوم، او وارد نسخه‌های مختلفی از گذشته‌اش می‌شود، با خود جوان‌ترش روبه‌رو می‌شود، اشتباهات گذشته‌اش را دوباره تجربه می‌کند و در برابر وسوسه‌ی تغییر تاریخ مقاومت یا تسلیم می‌شود. فیلم با هوشمندی، مفهوم "اگر می‌توانستم دوباره شروع کنم" را با دغدغه‌های علمی و شخصی ترکیب می‌کند. هر سفر زمانی، نه تنها تجربه‌ای علمی، بلکه واکاوی روانی است؛ گویی با هر گام به گذشته، لایه‌ای از حقیقت درباره‌ی خود و انتخاب‌هایش را کشف می‌کند. در این میان، تماشاگر با این سؤال عمیق مواجه می‌شود که آیا واقعا می‌توان گذشته را تغییر داد؟ یا باید با گذشته آشتی کرد تا بتوان حال را زندگی کرد؟ موسیقی مینیمال، فیلم‌برداری تأمل‌برانگیز، و طراحی بصری سیاهچاله که به‌تدریج درخود فرو می‌ریزد، بار فلسفی اثر را تشدید می‌کند. «حلقه زمان» نه‌تنها درباره سفر در زمان است، بلکه درباره یافتن معنا در روزهای باقی‌مانده، مواجهه با میرایی، و در نهایت، تلاش برای تبدیل شدن به انسانی است که باید بود. پایان فیلم، با تلخی‌ای آرام، مخاطب را با این پرسش تنها می‌گذارد: اگر تنها یک هفته برای تغییر همه‌چیز زمان داشتی، آیا واقعاً می‌توانستی انسان دیگری شوی؟
