فیلم «دوست پنگوئن من» داستانی لطیف، شاعرانه و سرشار از احساس است که پیوندی خارق‌العاده میان انسان و حیوان را روایت می‌کند؛ پیوندی که فراتر از زبان، گونه و حتی فاصله‌های جغرافیایی معنا پیدا می‌کند. روایت از جایی آغاز می‌شود که یک پنگوئن کوچک و آسیب‌دیده، قربانی آلودگی نفتی دریا، به‌طور اتفاقی توسط یک ماهیگیر دلشکسته و منزوی پیدا می‌شود. این ماهیگیر که پس از فقدان همسرش به انزوا پناه برده، تصمیم می‌گیرد جان پنگوئن را نجات دهد و بهبود بخشد. رابطه‌ای که در ابتدا صرفاً از سر دلسوزی شکل می‌گیرد، به‌تدریج رنگی از محبت، همدلی و دوستی می‌گیرد؛ پنگوئن به نمادی از امید، تجدید حیات و ارتباطی صمیمی در دل زندگی سرد و یکنواخت ماهیگیر بدل می‌شود. با گذر زمان، میان آن دو پیوندی عمیق شکل می‌گیرد که حتی اقیانوس گسترده و مهاجرت طبیعی پنگوئن نیز نمی‌تواند آن را از هم بگسلد. بازگشت سالانه پنگوئن از دل دریا، به خانه‌ی مرد ماهیگیر، به داستانی افسانه‌ای و در عین حال واقعی تبدیل می‌شود که روح مخاطب را با خود می‌برد. «دوست پنگوئن من» با فضایی گرم و تصویربرداری دل‌انگیز از مناظر ساحلی، لحنی آرام و موسیقی احساسی، بر ارزش همدلی، پذیرش و ارتباطات غیرمنتظره میان موجودات زنده تأکید می‌کند. این فیلم بدون پیچیدگی‌های ظاهری، معنایی ژرف در دل خود دارد: اینکه دوستی راستین، مرز نمی‌شناسد و گاهی قلب انسان را موجودی از دنیایی دیگر تسخیر می‌کند. فیلمی که اشک و لبخند را توأمان به مخاطب هدیه می‌دهد و او را با احساسی ماندگار از سینما بدرقه می‌کند.
در فیلم «دوست پنگوئن من»، یک پنگوئن آسیب‌دیده از آلودگی نفتی توسط ماهیگیری تنها و دلشکسته نجات پیدا می‌کند. این اتفاق سرآغاز رابطه‌ای صمیمی میان انسان و حیوان می‌شود. دوستی آن‌ها چنان عمیق می‌گردد که حتی جدایی‌های طبیعی نیز نمی‌توانند آن را از بین ببرند. پنگوئن هر سال از اقیانوس بازمی‌گردد تا دوباره مرد را ببیند. فیلم با لحنی احساسی، قدرت دوستی و امید را در دل طبیعت به زیبایی به تصویر می‌کشد.
