فیلم «پلتفرم ۲» بازگشتی نفس‌گیر و تاریک به دنیای کابوس‌وار زندانی است که در آن انسانیت در مرز نابودی قرار دارد. این زندان مرموز، همچون گذشته، از صدها طبقه عمودی تشکیل شده که در هر طبقه، دو زندانی ساکن هستند. تغذیه آن‌ها تنها از طریق یک سکوی متحرک تأمین می‌شود که از بالا به پایین حرکت می‌کند و در هر طبقه برای مدت کوتاهی می‌ایستد. اما مشکل اینجاست که سکو تنها یک بار در روز حرکت می‌کند و زندانیان طبقات بالاتر، غذا را بی‌رحمانه مصرف می‌کنند و اغلب چیزی برای طبقات پایین‌تر باقی نمی‌گذارند. فیلم با حفظ هسته اصلی روایت، در قسمت دوم، لایه‌های تازه‌ای از فساد، بی‌عدالتی، و میل به بقا را به تصویر می‌کشد. شخصیت‌های جدیدی وارد داستان می‌شوند که هرکدام دیدگاه خاص خود را درباره نظم، اخلاق و عدالت دارند. برخی می‌خواهند تغییری ایجاد کنند و دیگران فقط برای زنده‌ماندن حاضرند دست به هر کاری بزنند. فضای سرد و مینیمال، نورپردازی مهار‌شده و گفت‌وگوهای فلسفی، فضای پرتنش و تفکر‌برانگیز اثر را تقویت می‌کند. در این قسمت، مفاهیمی چون قدرت، کنترل، قربانی شدن و حتی رستگاری به شیوه‌ای عمیق‌تر مورد بررسی قرار می‌گیرند. یکی از تم‌های محوری فیلم، امکان وجود نوعی عدالت در جهانی است که اساس آن بر نابرابری بنا شده است. «پلتفرم ۲» نه‌تنها تکرار نسخه اول نیست، بلکه با نگاهی انتقادی‌تر، جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که در آن خودخواهی، ترس و خشونت بر همدلی و انصاف غلبه یافته‌اند. پایان‌بندی باز و تأمل‌برانگیز فیلم، مخاطب را با این پرسش تنها می‌گذارد که آیا راهی برای رهایی از این چرخه‌ی تباهی وجود دارد یا خیر. این اثر، ترکیبی از تریلر روانشناختی، درام اجتماعی و نمادگرایی فلسفی است که با قدرت، انسان را در برابر خودش قرار می‌دهد و او را وادار می‌کند تا با زوایای تاریک وجود خویش روبه‌رو شود.
