فیلم "هیولای زیر پای ما" (۲۰۱۸) با فضایی گوتیک و پرتعلیق، داستان گریس ابینگتون و پسر باهوشش چارلی را روایت می‌کند که پس از مرگ ناگهانی همسر گریس، به عمارت خانوادگی دورافتاده‌ای در یورکشایر نقل‌مکان می‌کنند تا زندگی جدیدی را آغاز کنند. چارلی که کودکی حساس و خلاق است، به زودی از دوستی مرموز با موجودی در زیرزمین خانه سخن می‌گوید، اما گریس، غمگین و مشغول سازگاری با شرایط جدید، حرف‌های او را تخیلی می‌پندارد. با گذشت زمان، رفتارهای چارلی به شکلی نگران‌کننده تغییر می‌کند—او در سکوت به نقاشی‌های ترسناک مشغول می‌شود و با کسی نامرئی صحبت می‌کند. همزمان، اتفاقات غیرعادی در خانه رخ می‌دهد: درها خودبه‌خود باز و بسته می‌شوند، صدای پایی از زیرزمین به گوش می‌رسد، و سایه‌های عجیب در گوشه‌های تاریک خانه دیده می‌شوند. گریس که ابتدا این نشانه‌ها را نادیده می‌گیرد، به تدریج متوجه می‌شود که موجودی شیطانی در زیرزمین خانه کمین کرده و در حال نفوذ به ذهن چارلی است. فیلم با ترکیب روان‌شناسی ترس و عناصر فراطبیعی، به بررسی سوگ، تنهایی و ترس‌های ناخودآگاه می‌پردازد. صحنه‌های تعلیق‌آمیز و طراحی تولید خیره‌کننده، فضایی کلاسیک از وحشت را خلق می‌کنند که یادآور آثار برجستهٔ ژانر گوتیک است. پایان‌بندی شوکه‌کنندهٔ فیلم، بیننده را با این پرسش تنها می‌گذارد که آیا هیولا واقعی بود، یا نمادی از تاریکی درون انسان‌هاست؟
فیلم "هیولای زیر پای ما" (۲۰۱۸) داستان گریس و پسرش چارلی را روایت می‌کند که پس از مرگ همسر گریس، به عمارتی دورافتاده نقل‌مکان می‌کنند. چارلی ادعا می‌کند دوستی در زیرزمین دارد، اما گریس حرف‌های او را جدی نمی‌گیرد تا اینکه رفتارهای عجیب چارلی و اتفاقات ترسناک در خانه نشان می‌دهد موجودی شیطانی در کمین است. این فیلم گوتیک با ترکیب ترس روان‌شناسی و فراطبیعی، مخاطب را تا پایان‌بندی مبهم و تأمل‌برانگیز خود می‌کشاند.
