فیلم Pandorum در سال 2009 و به کارگردانی کریستیان البِرت منتشر شد و ترکیبی هیجان‌انگیز از علمی-تخیلی، ترسناک و روان‌شناختی است. داستان با صحنه‌ای مرموز آغاز می‌شود که کاپیتان بورن از خواب طولانی‌اش در یک سفینه فضایی ناشناخته بیدار می‌شود و هیچ خاطره‌ای از هویتش، ماموریت‌اش یا حتی زمانی که در خواب بوده، ندارد. او به زودی بنجز ، یکی از خدمه را پیدا می‌کند و با هم سعی می‌کنند معماهای موجود در سفینه را حل کنند. با کشف جزئیات بیشتر، متوجه می‌شوند که سفینه تنها خالی نیست و موجوداتی عجیب و وحشتناک در تاریکی‌های آن زندگی می‌کنند. این موجودات در واقع فرزندان تغییریافته انسان‌های خوابیده در سفینه هستند که تحت تأثیر "پاندوروم"، نوعی اختلال روانی ناشی از خواب طولانی فضایی قرار گرفته‌اند. در طول فیلم، حقایقی شوکه‌کننده درباره ماموریت واقعی سفینه، جمعیت رو به رشد داخل آن و دلیل خوابیدن آنها آشکار می‌شود. داستان به سوالات عمیقی درباره هویت، بقا، دین و اخلاق انسانی می‌پردازد. فیلم با استفاده از فضایی بسته، تاریک و بی‌ثبات، اضطراب و ترس وجودی را به خوبی القا می‌کند. شخصیت‌های اصلی با مشکلات ذهنی، اعتماد به نفس شکسته و مبارزه برای بقا، نقش‌های جذابی را رقم می‌زنند. جلوه‌های بصری فیلم با الهام از دنیاهای تاریک علمی-تخیلی مثل Alien و Event Horizon ، فضایی واقع‌گرایانه و غرق‌شونده ایجاد کرده‌اند. موسیقی متن فشارآور و صداگذاری دقیق نیز به افزایش تنش در صحنه‌ها کمک می‌کنند. "پاندوروم" در ابتدا با واکنش‌های متفاوت منتقدان مواجه شد، اما به مرور زمان توانست جمعیت قابل توجهی از طرفداران را جذب کند. بسیاری این فیلم را یکی از بهترین تلاش‌های ژانر علمی-تخیلی ترسناک در دهه گذشته می‌دانند. تمام این عناصر در کنار داستانی غم‌انگیز و شوکه‌کننده، فیلمی را خلق کرده‌اند که تماشاگر را فراموش نمی‌کند.
