فیلم استاد باغبان (Master Gardener )، محصول سال ۲۰۲۲ و به کارگردانی پال شریدن ، داستان پردردسر و عمیق مردی به نام نوآه سیلور است که در ظاهر یک باغبان حرفهای و دقیق است، اما درون او بارها از بار سنگین گذشته آسیب دیده است. نوآه زندگی خود را وقف طراحی و نگهداری از باغهای بینظیر کرده و تمام تمرکزش بر جزئیات و تعادل طبیعت است. او در یک ملک لوکس تحت فرمان مَس داوگر ، زنی ثروتمند و قدرتمند با شخصیتی سخت و غیرقابل پیشبینی، مشغول به کار است. ملک داوگر نه تنها نمادی از زیبایی است، بلکه منعکسکننده کنترل و قدرت او بر همه چیز به نظر میرسد — از جمله بر نوآه.
در سطحی سطحی، داستان به نظر میرسد فقط درباره یک باغبان و کارفرمای سختگیرش است، اما به مرور متوجه میشویم که نوآه رازهایی درباره گذشته دارد که هویت واقعیاش را تحت تأثیر قرار داده است. این رازها به تدریج با ورود مایا ، نوه داوگر به صحنه، که تصمیم میگیرد در کنار نوهاش در باغ کار کند، آشکار میشود. مایا، با کنجکاوی و بیباکی خود، مرزهایی را که نوآه ساخته است، میشکند و باعث تحولی عمیق در زندگی او میشود. فیلم با لحنی آرام ولی پربار، نگاهی به روابط قدرت، عشق، جبران و تلاش برای بازیابی انسانیت میکند.
نوآه در حالی که با داوگر رفتاری اطاعتگرانه دارد، با وجود مایا شروع به دوباره فکر کردن به خودش، ارزشهایش و جایگاهش در دنیا میکند. فیلم با استفاده از صحنههایی طبیعتگرا، نورپردازی ظریف و موسیقی متن آرامشبخش، فضایی روانی و تأملبرانگیز ایجاد میکند. حضور جو الن پِی در نقش اصلی عملکردی قوی و چشمگیر داشته است؛ اجرایی که بدون صدا و با نگاههای بلند، گاهی بیشتر از دیالوگها سخن میگوید. شیرلی مکلین نیز در نقش مس داوگر، شخصیتی پیچیده و چندبعدی را با تمام خودفریبی و ضعفهای پنهانش به تصویر کشیده است.
این فیلم تنها یک داستان شخصی نیست، بلکه نقدی زیرکانه به موضوعاتی چون نژاد، قدرت، کنترل و تلاش برای تغییر است. در طول داستان، مخاطب شاهد تحول نوآه از یک موجود غرق در گناه و گذشته است، که در میان برگها، گلها و خاک، سعی در یافتن معنایی برای زندگی دوباره دارد. فیلم بدون اغراق در درام و بدون فراموش کردن سادگی، مخاطب را به تفکر درباره این دعوت میکند که آیا میتوان در میان زیباییهای دنیا، از تاریکیهای گذشته فرار کرد؟ استاد باغبان نمونهای از فیلمهایی است که با کمترین سخن، بیشترین احساسات را القا میکند.