فیلم «در نسیم غبارآلود» روایتی شاعرانه و احساسی از عشقی ماندگار میان دو شخصیت اصلی، سید و آناهیتا است؛ عشقی که ریشه در سال‌های شیرین و پرشور دانشگاه دارد و با گذر زمان و عبور از دهه‌ها، همچنان استوار باقی مانده است. سید، شخصیتی آرام و اندیشمند، و آناهیتا، زنی با روحی لطیف و مقاوم، از ابتدا در دل نسیمی از عشق و امید گام برداشتند. هرچند زندگی آن‌ها ساده و بی‌دردسر نبوده، اما همین چالش‌ها و لحظات تلخ و شیرین باعث عمق‌یابی رابطه‌شان شده است. فراز و فرودهای زندگی – از جدایی‌های کوتاه، رنج‌های خانوادگی، تا مهاجرت‌های ناخواسته – هرگز نتوانست آن پیوند عاطفی را سست کند. کارگردان با نگاهی ظریف، این مسیر پرفراز و نشیب را در قاب‌هایی مملو از غبار خاطرات و عطر گذشته به تصویر کشیده است. داستان، گویی نامه‌ای عاشقانه‌ست که از دل طوفان‌ها جان سالم به در برده و همچنان بوی مهر می‌دهد. صداقت رابطه‌ی سید و آناهیتا، تماشاگر را به وجد می‌آورد و نشان می‌دهد که عشق واقعی در برابر زمان و مشکلات دوام می‌آورد. فیلم با استفاده از نورپردازی ملایم و موسیقی آرام، حس نوستالژی و آرامش را به بیننده منتقل می‌کند. بازی‌های درخشان بازیگران اصلی، به‌ویژه در صحنه‌های بازگشت به خاطرات گذشته، عمق احساسی بالایی به اثر می‌بخشد. «در نسیم غبارآلود» تنها یک داستان عاشقانه نیست؛ بلکه اثری است درباره پایداری، وفاداری و خاطراتی که فراموش نمی‌شوند. از نخستین نگاه‌ها در کتابخانه‌ی دانشگاه تا آخرین غروب کنار پنجره‌ی خانه‌ای قدیمی، این فیلم مسیری است برای یادآوری اینکه بعضی عشق‌ها، هیچ‌گاه کهنه نمی‌شوند. پایان فیلم، تماشاگر را با اشکی در چشم و لبخندی از امید تنها می‌گذارد، چون می‌فهمد که عشق حقیقی هنوز هم وجود دارد، اگرچه در نسیمی غبارآلود پنهان شده باشد...
فیلم «در نسیم غبارآلود» داستان عشق دیرپای سید و آناهیتا را روایت می‌کند که از دوران دانشجویی آغاز شده و با وجود گذر زمان و سختی‌های زندگی، همچنان پابرجاست. رابطه‌ی این دو شخصیت، پر از خاطرات، لحظات تلخ و شیرین، و درک متقابل است. کارگردان با نگاهی شاعرانه، عشق را در قاب‌هایی از نوستالژی و صداقت به تصویر کشیده است. بازی‌ها و فضای فیلم، احساسی عمیق به بیننده منتقل می‌کند. این اثر، تجلی عشقی است که در برابر زمان مقاومت کرده و جاودانه مانده است.
