فیلم «سلام جو» (Hey Joe 2024) اثری درام و عاشقانه است که با نگاهی انسانی و شاعرانه به تأثیرات جنگ جهانی دوم بر روابط انسانی می‌پردازد. داستان در سال 1944 و در بستر شهر ناپل، یکی از شهرهای جنگ‌زده و بمباران‌شده ایتالیا، آغاز می‌شود. دین بری، ملوانی ۲۳ ساله و آمریکایی، پس از ورود به این شهر و مشاهده‌ی ویرانی‌ها، با دختری به نام لوسیا آشنا می‌شود؛ دختری فقیر که قربانی شرایط سخت پساجنگ است. میان این دو رابطه‌ای عاشقانه و پرشور شکل می‌گیرد، که در تضاد کامل با فضای سرد و بی‌رحم جنگ، به مثابه‌ی کورسویی از امید و انسانیت جلوه می‌کند. لوسیا با تمام وجود دل به دین می‌بندد، و این عشق برای او به معنای نجات و رهایی از دنیای پر از زخم و محرومیت است. اما این عشق با چالش بزرگ زمان و مکان مواجه می‌شود؛ دو سال بعد، خدمت نظامی دین به پایان می‌رسد و او مجبور به بازگشت به آمریکا و ترک ایتالیا می‌شود. دین که چاره‌ای جز رفتن ندارد، لوسیا را در حالی ترک می‌کند که باردار است، و این پایان تلخ رابطه‌شان، با واقعیتی دردناک و سنگین گره می‌خورد. فیلم با پرداختی احساسی و با فضاسازی بصری دقیق، نشان می‌دهد چگونه عشق، هرچند زودگذر و ناتمام، می‌تواند معنای زندگی در میان آشوب و ویرانی باشد. روایت فیلم، در کنار موسیقی تأثیرگذار و بازی‌های درخشان، تصویری عمیق از جنگ، عشق، فقر و رنج به تصویر می‌کشد و مخاطب را وامی‌دارد تا درباره‌ی بهای واقعی انسانیت در زمانه‌ای تاریک تأمل کند. «سلام جو» یادآور این حقیقت است که حتی در دل ویرانی‌ها، عشق می‌تواند متولد شود، شکوفا گردد و در نهایت، زخمی به جا گذارد که تا پایان عمر با انسان باقی می‌ماند.
فیلم «سلام جو» روایتگر عشق میان دین بری، ملوان آمریکایی، و لوسیا، دختر فقیری از ناپل در سال ۱۹۴۴ است. در میانه‌ی ویرانی‌های جنگ جهانی، این رابطه به نقطه‌ی امیدی در تاریکی بدل می‌شود. اما با پایان خدمت دین و بازگشتش به آمریکا، لوسیا تنها و باردار رها می‌شود. فیلم با روایتی احساسی و بصری قوی، تضاد عشق و جنگ را به تصویر می‌کشد. این اثر بازتابی از انسانیت در میان ویرانی‌هاست.
