خط مرزی" اثری روانشناختی-ترسناک است که با نگاهی نو به پدیده ستارهپرستی افراطی در دهه 1990 میپردازد. فیلم با به تصویر کشیدن داستان زنی وسواسی که به اشتباه خود را نامزد یک ستاره پاپ میپندارد، بیننده را به عمق ذهن بیمار و توهمات خطرناک یک هوادار افراطی میبرد. کارگردان با بازسازی دقیق فضای لس آنجلس در دهه 90 و استفاده از نورپردازیهای سینمایی و دکورهای پرجزئیات، حس نوستالژیک و در عین حال اضطرابآوری خلق کرده است. سکانسهایی که در آنها شخصیت اصلی به تدریج خانه ستاره مورد علاقهاش را به صحنه یک مراسم عروسی توهمی تبدیل میکند، از لحاظ سینماتوگرافی و طراحی صحنه بینظیر هستند. فیلم با زیرکی تمام مرز بین عشق و وسواس، واقعیت و توهم را محو میکند و بیننده را تا پایان فیلم در حالتی از تعلیق ناخوشایند نگه میدارد. موسیقی متن فیلم که ترکیبی از ملودیهای پاپ دهه 90 و صداهای آزاردهنده است، به تشدید حس خطر و نابهنجاری موقعیت کمک شایانی میکند
فیلم داستان هوادار وسواسی را روایت میکند که خانه ستاره محبوبش را به صحنه عروسی خیالی تبدیل میکند. کارگردان با ترکیب ژانرهای روانشناختی و ترسناک، مرزهای واقعیت و توهم را محو میکند. طراحی صحنه و نورپردازی، فضای دهه 90 لس آنجلس را به شکلی نوستالژیک و اضطرابآور بازسازی میکند. موسیقی متن هوشمندانه به تشدید فضای روانی داستان کمک میکند. فیلم با پایانبندی مبهم، بیننده را با پرسشهایی درباره ماهیت ستارهپرستی افراطی رها میکند.
