فیلم Theater Camp (کمپ تئاتر)، اولین اثر بلندگردانی گوردون و نیک لیبرمن، یکی از شادترین، روان‌شادترین و در عین حال دوست‌داشتنی‌ترین آثار کمدی سال ۲۰۲۳ است که با الهام از فضای کمپ‌های هنری و شخصیت‌های غریب و منحصر به فردش، موفق به خلق یک تجربه بسیار لذت‌بخش برای تماشاچی می‌شود. این فیلم که به قلم گروهی شامل خود کارگردانان، بن پلات و نوآ گالوین نوشته شده است، یک جشن ترانه‌ها، حرکات صحنه‌ای، شخصیت‌های ماجراجو و همراهی با احساسات انسانی است.
خلاصه داستان:
داستان حول محور “کمپ پیرسون”، یک کمپ تئاتر قدیمی در شمال نیویورک می‌چرخد که تحت مدیریت “راچل دیویدز” قرار دارد – یک زن برجسته و عاشق تئاتر. وقتی او به کما می‌رود، کارکنان غریب و هنردوست کمپ باید با “امیلیو”، پسر ناتوان و بی‌تجربه‌اش همکاری کنند تا کمپ را قبل از تعطیلات تابستانی نجات دهند. این موضوع نقطه آغاز یک ماجراجویی شاد و بی‌ثبات می‌شود که در آن هر کدام از کارکنان با تمام وجود تلاش می‌کنند تا بدون حضور رهبرشان، یک نمایش فوق‌العاده روی صحنه ببرند.
نقد فیلم:
۱. ساختار و داستان:
فیلم به عنوان یک مستندهای ساختگی (mockumentary) طراحی شده است، یعنی سبکی که سابقاً در سریال‌هایی مثل The Office یا فیلم‌هایی مثل This Is Spinal Tap به خوبی به کار رفته است. این سبک به شخصیت‌ها فرصت می‌دهد تا خودشان باشند، بدون فشار زیادی از داستان خطی. این نوع روایت، هویت واقعی و کمی تماشایی شخصیت‌ها را برجسته می‌کند و باعث می‌شود هر صحنه‌ای که آنها در آن ظاهر می‌شوند، طبیعی و جذاب باشد.
داستان عمیقی نداریم، اما شاید همین سبک سبک و غیررسمی باعث می‌شود فیلم از فشار توقعات سناریویی پیچیده در امان بماند. در عوض، ما شاهد روابط، احساسات، اشتباهات و تلاش‌های این گروه از افراد هستیم که همه در تلاش هستند تا چیزی را که دوست دارند، نجات دهند.
۲. شخصیت‌ها و بازیگران:
یکی از نقاط قوت اصلی فیلم، شخصیت‌های منحصربه‌فرد و به خوبی نوشته شده‌اش است. هر یک از کارکنان و دانش‌آموزان کمپ یک هویت مشخص دارند که به راحتی در ذهن تماشاچی می‌ماند:
- آمریکا فررا نقش “گلوریا” را بازی می‌کند – یک معلم تئاتر بی‌حوصله که به طرز شگفت‌انگیزی تبدیل به ستاره فیلم می‌شود.
- بن پلات نقش “تروی” را دارد – یک موسیقیدان با صدای زیبا که دائم در حال سرخوردگی است.
- نوآ گالوین به عنوان “ریچی”، یکی از مربیان کمپ که به طرز خنده‌داری اغراق‌گرا و در عین حال بی‌نظیر است.
- کارگردانان گوردون و لیبرمن هم به عنوان دو تن از دانش‌آموزان کمپ ظاهر می‌شوند و بازی طبیعی و خودمانی‌شان به فیلم جان می‌دهد.
تمام این شخصیت‌ها با وجود اغراق در رفتارها، انسانی هستند. این فیلم درباره هنرمندانی است که در عمق دلشان از هنرشان لذت می‌برند، حتی اگر در جهان واقعی نتوانند آن را به درستی به فروش برسانند. این احساس وفاداری به هنر، یکی از زیباترین ابعاد فیلم است.
۳. کمدی و فضا:
کمدی Theater Camp از ترکیبی از سخره، اغراق، تقلید و موقعیت‌های غیرمنتظره سرچشمه می‌گیرد. فیلم تلاش نمی‌کند تا با جوک‌های تند و تیز تماشاچی را بخنداند؛ بلکه بیشتر از طریق شخصیت‌ها و واکنش‌های طبیعشان، خنده را القا می‌کند. این سبک کمدی یادآور فیلم‌هایی مثل Best in Show یا Waiting for Guffman است که با سادگی و احترام به شخصیت‌ها، تماشاچی را به خنده وادار می‌کنند.
فضای کمپ، بازیگران نوجوان، دکوراسیون‌های قدیمی و هنریِ کمپ، همه این‌ها به ایجاد یک جو گرم و دوستانه کمک می‌کنند که تماشای فیلم را شبیه شرکت در یک کمپ واقعی می‌کند.
۴. موسیقی و ترانه‌ها:
به عنوان یک فیلم درباره تئاتر، موسیقی و ترانه‌ها نقش مهمی در داستان دارند. فیلم شامل چندین ترانه خلاقانه و شاد است که نه تنها به سرگرمی کمک می‌کنند، بلکه شخصیت‌ها را بهتر معرفی می‌کنند. این ترانه‌ها گاهی به صورت داخل داستان و گاهی به شکل ریپتیشن‌های هنری اجرا می‌شوند و در مجموع، یکی از جذابیت‌های اضافی فیلم محسوب می‌شوند.
۵. نقاط ضعیف:
در کنار تمام نقاط قوت، فیلم دارای چند ایراد است:
- کمبود توسعه داستانی : داستان زیادی پیچیده نیست و گاهی احساس می‌شود که فیلم فقط از روی عشق به شخصیت‌ها پیش می‌رود و نه داستانی محکم.
- نامنظم بودن ریتم : در بعضی از صحنه‌ها، فیلم کمی کُند می‌شود و تماشاچی را با کمی خستگی روبرو می‌کند.
- عدم تعادل بین کمدی و هیجان : گاهی احساسات شخصیت‌ها و مسائل مهمی که با آنها روبرو هستند، کمی تحت‌الشعاع کمدی قرار می‌گیرند.
اما این نقاط ضعیف به اندازه‌ای نیستند که بخواهند تماشای فیلم را برای علاقه‌مندان به کمدی و تئاتر کمتر لذت‌بخش کنند.
جمع‌بندی:
Theater Camp یک فیلم کمدی استثنایی است که با عشق به هنر، احترام به شخصیت‌ها و احساسات انسانی، تماشاچی را به دنیایی شاد و متفاوت منتقل می‌کند. این فیلم در واقع یک سرود وصف‌ناپذیر به عشق به تئاتر و هنرمندان است – هنرمندانی که با وجود همه ضعف‌ها و نقایص، همچنان روی صحنه می‌ایستند و تلاش می‌کنند.
اگر شما از کسانی هستید که از فیلم‌هایی با روحیه جوانانه، سبک مستندهای ساختگی، شخصیت‌های عجیب و تازه، و البته موسیقی‌های تئاتری لذت می‌برید، کمپ تئاتر حتماً فیلمی است که نباید از دست دهید.
امتیاز نهایی:
⭐️⭐️⭐️⭐️ (۴ از ۵)