فیلم «برلین» روایتی پرتنش و معمایی در فضایی سرد و پراضطراب از زمستان سال ۱۹۹۳ را به تصویر می‌کشد؛ دورانی که تنش‌های سیاسی پس از جنگ سرد هنوز سایه‌اش را بر اروپا گسترده است. داستان از جایی آغاز می‌شود که یک جوان ناشنوا به ظن جاسوسی، درست پیش از سفر رئیس‌جمهور روسیه به هند، توسط اداره تحقیقات امنیتی بازداشت می‌شود. به‌دلیل ناتوانی او در شنیدن و صحبت کردن، یک زن متخصص زبان اشاره برای ترجمه و برقراری ارتباط با او به تیم تحقیقاتی می‌پیوندد. اما خیلی زود، این مترجم بی‌گناه به قلب توطئه‌ای پیچیده و خطرناک کشیده می‌شود که در آن آژانس‌های اطلاعاتی بین‌المللی، هرکدام با انگیزه‌ها و دستورکارهای خاص خود، وارد بازی می‌شوند. با پیشرفت ماجرا، شخصیت اصلی درمی‌یابد که حقیقت چیزی فراتر از آن چیزی است که در ظاهر دیده می‌شود، و مرز میان گناهکار و بی‌گناه، قربانی و مجرم، به‌طرزی خطرناک در هم می‌آمیزد. روابط انسانی، سوءظن‌ها، خیانت‌ها و دروغ‌هایی که در فضای سرد و رازآلود برلین روایت می‌شوند، به تدریج شخصیت مترجم را از زنی صرفاً حرفه‌ای به فردی درگیر در یک بحران اخلاقی و سیاسی بدل می‌کنند. تنش‌های سیاسی، درگیری‌های روانی و فضای تاریک داستان، تماشاگر را درگیر سؤالاتی می‌کند که پاسخ روشنی ندارند. فیلم «برلین» با تعلیق هوشمندانه، کارگردانی دقیق، و بازی‌های درخشان، اثری است درباره قدرت، سوءاستفاده، فریب و کشمکش میان حقیقت و منافع. در پایان، حقیقتی شوکه‌کننده پرده از هویت واقعی افراد و بازی پشت پرده برمی‌دارد، اما این پایان، بیشتر از آن‌که آرامش‌بخش باشد، ذهن بیننده را تا مدت‌ها درگیر می‌سازد. این فیلم نشان می‌دهد که در جهانی که توسط اطلاعات، سیاست و بی‌اعتمادی اداره می‌شود، حقیقت اغلب اولین قربانی است.
