فیلم «عزرائیل» اثری تیره، رازآلود و پساآخرالزمانی است که در دنیایی بی‌کلام و بی‌رحم جریان دارد؛ جهانی که سال‌ها پس از سقوط تمدن انسانی، دیگر هیچ‌کس حرف نمی‌زند و سکوت به قانون تبدیل شده است. در این سکوت مرگبار، زنی جوان که از یک زندان خشن و مخفیانه فرار کرده، توسط فرقه‌ای متعصب دستگیر می‌شود. این فرقه که اعتقاد دارد با قربانی کردن انسان‌ها می‌توان شیطانی باستانی به نام «عزرائیل» را راضی نگه داشت، زن جوان را به عنوان قربانی مقدس خود انتخاب می‌کند. اما برخلاف ظاهر شکننده‌اش، این زن نه تنها از تسلیم شدن خودداری می‌کند، بلکه به تدریج نقشه‌ای برای فرار از این مناسک وحشتناک در سر می‌پروراند. فیلم با ترکیبی از تصاویر وهم‌آلود، نورپردازی تیره و صداهایی سنگین و تقطیع‌شده، فضایی کابوس‌وار و خفقان‌آور خلق می‌کند. عدم وجود دیالوگ‌های مرسوم باعث شده که تمام بار روایت روی بازی‌های فیزیکی، چهره‌ها، و موسیقی نفس‌گیر فیلم باشد. تماشاگر در طول فیلم، هم با ترس بقای شخصیت اصلی همراه می‌شود، و هم با کشف تدریجی دنیایی که همه چیزش آلوده به ترس، سکوت و خرافه است. قهرمان زن داستان، نمادی از مقاومت در برابر جهل و خشونت آیینی‌ست؛ او در دل تاریکی، به جستجوی راهی برای نجات می‌پردازد. تلاشش فقط برای زنده ماندن نیست، بلکه برای بازگرداندن انسانیت گمشده‌ای‌ست که در میان ویرانه‌ها مدفون شده. عناصر وحشت روان‌شناختی و اسطوره‌ای در فیلم، لحظاتی عمیق و پرسش‌برانگیز خلق می‌کنند. آیا قربانی شدن او به دست این فرقه، نجاتی بزرگ‌تر را به ارمغان می‌آورد یا فقط تکرار دور باطل نابودی است؟ «عزرائیل» با پایانی باز، و تصویری قوی از زن تنها در برابر جهان خاموش و تاریک، به پرسش‌هایی درباره‌ی ایمان، خشونت، و مقاومت پاسخ نمی‌دهد، بلکه مخاطب را با این پرسش‌ها تنها می‌گذارد. فیلمی‌ست فراموش‌نشدنی برای دوست‌داران سینمای نمادین، مینیمال و عمیق.
