فیلم "عشایر" (Nomadland، ۲۰۲۰) به کارگردانی چلو ژائو، داستانی بسیار واقع‌گرایانه و احساسی است دربارهٔ مقاومت، زندگی مجدد و تلاش برای بازپس‌گیری هویت پس از از دست دادن همه چیز. فرنیس مک‌دورند، زنی در دهه شصت سالگی، پس از ورشکستگی شهرک کوچکش در نتیجه رکود اقتصادی ۲۰۱۰ آمریکا و مرگ همسرش، تصمیم می‌گیرد زندگی قبلی‌اش را کنار بگذارد. او ماشین خود را به یک خانه تبدیل می‌کند و سفری طولانی به غرب ایالات متحده را آغاز می‌کند. در این مسیر، فرنیس به عنوان یک عشایر مدرن زندگی می‌کند؛ کارهای موقتی انجام می‌دهد، با دیگر ساکنان ون‌نشین ارتباط برقرار می‌کند و در عین حال به دنبال معنایی برای وجودش است. این سفر نه تنها جغرافیایی است، بلکه درونی نیز هست — فرنیس در تمام مسیر با مرگ، تنهایی، فقدان و امید دست و پنجه نرم می‌کند. فیلم با استفاده از صحنه‌های زیبا، موسیقی ملایم و بازی قدرتمند فرانسیس مک‌دورند، داستانی الهام‌بخش از انسانیت، انعطاف‌پذیری و زیبایی زندگی بدون مرزهای ثابت را روایت می‌کند. "عشایر"، یک تحسین از زندگی ساده، استقلال و قلب‌هایی است که حتی در بیابان نیز می‌تپند.
"عشایر" داستان فرنیس مک‌دورند است، زنی شصت ساله که پس از از دست دادن همه چیز، زندگی‌اش را در یک ون می‌برد و به عنوان یک عشایر مدرن سفر می‌کند. او در این مسیر با چالش‌های شخصی و اجتماعی روبه‌رو می‌شود و دوباره به زندگی معنا می‌دهد. فیلمی واقع‌گرایانه با لحنی مهربان و تصاویری زیبا از صحراها و انسان‌های کناره‌نشین. "عشایر" نه تنها داستان یک زن است، بلکه نمادی از استقامت، آزادی و امید در برابر شرایط سخت است. این فیلم به مخاطب یادآوری می‌کند که زندگی همیشه جایی برای شروع دوباره دارد.
