فیلم "زندگی‌های پیشین" (Past Lives) به کارگردانی شین آہرِن، داستان عاشقانه‌ای ملایم و فیلسوفانه است که رابطه‌ی عمیق نورا و هائه‌سونگ را در طول زمان روایت می‌کند. این دو دوست دوران کودکی در سئول، در سن دوازده سالگی با یکدیگر ارتباط خاصی برقرار می‌کنند. اما با مهاجرت خانواده نورا به کانادا، راه‌های آنها از هم جدا می‌شود. بیست سال بعد، نورا که اکنون در نیویورک زندگی می‌کند، به عنوان یک نویسنده موفق، به همراه همسرش آرتی، به سئول سفر می‌کند. در آنجا با هائه‌سونگ دوباره دیدار می‌کند، مردی که هنوز در همان شهر زندگی می‌کند و به یادهای گذشته مشغول است. در جریان یک هفته، آنها درباره‌ی احساسات فراموش‌شده، انتخاب‌های زندگی و معنای سرنوشت صحبت می‌کنند. فیلم به زیبایی از طریق سکوت، نگاه‌ها و جملات کوتاه، احساسات عمیق شخصیت‌ها را منتقل می‌کند. موضوع "گُرمِ"، حس ناتمام بودن و عشقی که شاید در زندگی دیگری محقق شده بود، محور اصلی داستان است. فیلم بدون دخالت درام گسترده یا روابط پیچیده، تنها با تمرکز بر یک هفته از زندگی آنها، قلب بیننده را لمس می‌کند. نورا در حالی که به ظاهر زندگی خوبی دارد، با خود مقایسه می‌کند که اگر در کره مانده بود چه اتفاقی می‌افتاد. هائه‌سونگ هم با وجود تمام آن سال‌ها، هنوز در ذهن خود ارتباطش را با نورا حفظ کرده است. این فیلم با فضایی آرام و تصاویر زیبا، نشان می‌دهد که گاهی عشق فقط یک «اگر» است. فیلم در نهایت با یک صحنه بی‌نظیر و کم‌قول در یک هتل، تمام این احساسات را به اوج می‌رساند. "زندگی‌های پیشین" نه یک عشق مثلثی، بلکه یک تأمل درباره‌ی زندگی، انتخاب و زمان است. این اثر با فاصله گرفتن از دیالوگ‌های زیاد، بیشتر از طریق زبان تصویر و سکوت، داستانی عمیق و فراموش‌نشانی را روایت می‌کند.
