فیلم بازیگر (The Actor )، محصول سال ۲۰۲۵ و به کارگردانی کریس ویتز ، داستان تلخ و هیجان‌انگیز پل کول را روایت می‌کند؛ بازیگر مشهور نیویورکی که در دهه ۱۹۵۰ در اوج شهرتش قرار داشته است. او به خاطر نقش‌های قدرتمند و غرق در شخصیت‌هایش، شناخته شده بود، اما زندگی شخصی‌اش پر از تنش و فشارهای روحی بود. یک شب فاجعه‌بار، پل در نیویورک مورد حمله قرار می‌گیرد — ضرب و شتم شدیدی می‌شود که منجر به از دست دادن حافظه‌اش می‌شود. وقتی هوشیار می‌شود، خود را در یک شهر کوچک در اوهایو می‌یابد، جایی که هیچ چیز برایش آشنا نیست. شهری پر از چهره‌های عجیب، خیابان‌های خلوت و رازهایی که ظاهراً همه چیز درباره او می‌دانند، ولی او هیچ‌چیز به یاد نمی‌آورد. در طول فیلم، پل سفری داخلی و خارجی را آغاز می‌کند: سفری به دنبال هویت گمشده‌اش، به یادگیری اتفاقاتی که رخ داده و دلایل حمله‌ای که به او وارد شده است. در این مسیر، با مردمی آشنا می‌شود که به نظر می‌رسد با گذشته‌اش ارتباط دارند — بعضی دوستان قدیمی، برخی دشمنانی که فراموش‌شده بود، و یک زن مرموز که می‌گوید همسرش بوده است. صحنه‌های فیلم با دوربین‌های نزدیک، نورپردازی تاریک و صداگذاری دقیق، فضایی روانی و غرق‌شونده ایجاد می‌کنند. حضور آدام درایر در نقش اصلی، عملکردی قوی و عمیق داشته که تحول فیزیکی و روانی شخصیت را به خوبی القا می‌کند. الیزابت ماس نیز در نقش زنی مرموز، شخصیتی دوگانه را با مهارتی فوق‌العاده بازی کرده است. "بازیگر" تنها یک داستان پلیسی-معما نیست، بلکه مطالعه‌ای عمیق از حافظه، هویت و تأثیر نقش‌هایی است که ما در زندگی ایفا می‌کنیم. فیلم بدون فراموش کردن لحن تعلیق‌آمیز، تلاش می‌کند تا احساسات عمیق انسانی را به تصویر بکشد. در نهایت، بازیگر یادآور این است که گاهی نقش‌هایی که بازی می‌کنیم، آنقدر حقیقی می‌شوند که نمی‌توانیم تفاوت آن‌ها را با وجود واقعی خود تشخیص دهیم.
فیلم بازیگر داستان پل کول، یک بازیگر مشهور دهه ۱۹۵۰ است که پس از یک حمله وحشیانه، حافظه‌اش را از دست داده و در یک شهر کوچک مرموز بیدار می‌شود. او در تلاش است تا هویت گمشده و گذشته خود را بازیابد. فیلم با لحنی روان‌شناختی و پرتعلیق، مخاطب را درگیر داستان می‌کند. حضور قوی آدام درایر و الیزابت ماس، به فیلم عمق و جذابیت بیشتری می‌دهد. بازیگر نمونه‌ای از فیلم‌هایی است که هویت، حافظه و نقش بازی کردن در زندگی را زیر سؤال می‌برد.
