فیلم «مه جنگ» روایتی پرتعلیق و احساسی از دوران پرآشوب جنگ جهانی دوم است که در دل روابط انسانی، خیانت، و وظیفه‌محوری شکل می‌گیرد. داستان از جایی آغاز می‌شود که جین، خلبان آمریکایی زخمی، به همراه نامزدش پنی، برای استراحت و پنهان شدن از خطرات جنگ، به خانه‌ای دورافتاده و آرام پناه می‌برد. اما این آرامش دوام چندانی ندارد؛ چرا که جین مأموریتی سری از سوی سازمان جاسوسی آمریکا (OSS) دریافت می‌کند که طی آن باید از خانواده پنی، یعنی کسانی که او به‌شدت به آن‌ها نزدیک و وابسته است، جاسوسی کند. این دوگانگی نقش، او را در موقعیتی حساس، بغرنج و پر از چالش‌های اخلاقی قرار می‌دهد؛ جایی که عشق، اعتماد و میهن‌پرستی در تقابل با یکدیگر قرار می‌گیرند. در آستانه حمله بزرگ نرماندی، یکی از سرنوشت‌سازترین عملیات‌های جنگ، جین و پنی باید در محیطی مملو از تردید، ترس و سایه‌های خیانت، هویت جاسوس نازی را کشف کنند؛ کسی که می‌تواند با افشای اطلاعات حیاتی، سرنوشت عملیات و جان هزاران سرباز را تغییر دهد. فیلم با فضایی تیره، وهم‌آلود و تنش‌زا، سؤالات اخلاقی جدی درباره مرزهای فداکاری، وطن‌دوستی و حقیقت را پیش روی مخاطب می‌گذارد. کارگردان با مهارت، تعادل میان درام عاشقانه و هیجان جاسوسی را حفظ کرده و شخصیت‌هایی چندبعدی خلق کرده که در هر لحظه ممکن است چهره‌ای تازه از خود نشان دهند. حضور پنی، که میان عشق به جین و وفاداری به خانواده گرفتار شده، پیچیدگی داستان را افزایش می‌دهد و آن را از یک فیلم جاسوسی صرف فراتر می‌برد. فیلم همچنین با ارجاع‌های تاریخی دقیق، فضای واقعی و ملموسی از زمان جنگ جهانی دوم می‌سازد و تماشاگر را به دل اضطراب‌ها و تصمیم‌های سرنوشت‌ساز آن دوران می‌برد. «مه جنگ» اثری است که بیش از آن‌که فقط درباره مأموریت باشد، درباره انتخاب‌ها، دروغ‌های ناگزیر و بهایی است که انسان‌ها برای آرمان‌هایشان می‌پردازند. پایان فیلم، همچون هوای مه‌آلود آن، باز و تفسیربردار است و مخاطب را با پرسش‌هایی درباره حقیقت، اعتماد و معنای واقعی وفاداری تنها می‌گذارد.
فیلم «مه جنگ» درباره خلبان زخمی آمریکایی به نام جین است که به همراه نامزدش پنی به خانه‌ای دورافتاده پناه می‌برند. او مأموریتی سری از سوی OSS دریافت می‌کند تا از خانواده پنی جاسوسی کند. با نزدیک شدن به حمله نرماندی، آن‌ها باید در میان تردید و خیانت، یک جاسوس نازی را شناسایی کنند. فیلم فضایی پرتنش، عاشقانه و جاسوسی دارد و پرسش‌هایی اخلاقی درباره وفاداری، عشق و وطن‌پرستی مطرح می‌کند. پایان باز آن، مخاطب را با تفکر درباره حقیقت و اعتماد تنها می‌گذارد.
