فیلم "بابایی" داستانی لطیف و انسانی درباره‌ی لحظاتی کوتاه اما تاثیرگذار از زندگی است. داستان حول محور گیرلی، زن جوانی می‌چرخد که پس از سفری با هواپیما، تصمیم می‌گیرد با تاکسی به آپارتمان خود در منهتن بازگردد. راننده‌ی تاکسی، مردی به نام کلارک، به ظاهر فردی معمولی است، اما گفتگویی که میان این دو شکل می‌گیرد، سفری عاطفی و عمیق را رقم می‌زند. در دل خیابان‌های شبانه‌ی نیویورک، آن‌ها بی‌پرده درباره‌ی موضوعاتی چون روابط گذشته، شکست‌ها، فقدان، و آسیب‌پذیری گفتگو می‌کنند. حرف‌هایشان کم‌کم لایه‌های دفاعی‌شان را کنار می‌زند و آن‌ها را به انسان‌هایی واقعی‌تر و صمیمی‌تر بدل می‌کند. فیلم با تمرکز بر لحظه‌های انسانی و دیالوگ‌های دقیق، نشان می‌دهد چگونه ارتباطات کوتاه می‌توانند اثری عمیق بر روح انسان بگذارند. "بابایی" قصه‌ای است از مواجهه‌ی تصادفی که به فرصتی برای درمان درونی تبدیل می‌شود. نورپردازی ملایم، موسیقی دلنشین و فیلمبرداری شاعرانه، حال و هوایی صمیمی به فیلم می‌بخشد. شخصیت‌ها در طول مسیر، گذشته‌ی خود را بازگو می‌کنند، دردهایشان را می‌پذیرند و شاید حتی برای لحظاتی کوتاه، آرامشی واقعی پیدا می‌کنند. این فیلم در عین سادگی، روایتگر پیچیدگی‌های احساسات انسانی است. "بابایی" با نگاهی مهربانانه به آسیب‌پذیری انسان‌ها، تماشاگر را به تامل در روابط و زخم‌های پنهان زندگی دعوت می‌کند.
