فیلم «ساعت سکوت» (2024) اثری در ژانر جنایی-دلهره‌آور است که با روایتی پرتنش و احساسی، داستانی متفاوت از مبارزه، سکوت و عدالت را روایت می‌کند. قهرمان اصلی داستان، یک کارآگاه پلیس اهل بوستون به نام دنیل کوپر، پس از حادثه‌ای تلخ در یکی از عملیات‌های پلیسی، شنوایی خود را از دست می‌دهد. این اتفاق زندگی او را دگرگون می‌کند؛ اما دنیل که روحیه‌ای مقاوم و متعهد دارد، تصمیم می‌گیرد علی‌رغم این ناتوانی، دوباره به کار بازگردد. با بازگشت به پلیس، او درگیر پرونده‌ای پیچیده و مرگبار می‌شود که یک شاهد ناشنوا در مرکز آن قرار دارد. این شاهد، نوجوانی بی‌پناه است که در یک آپارتمان ناامن و تحت تهدید زندگی می‌کند. دنیل که حالا دنیای سکوت را بهتر از هر کسی درک می‌کند، رابطه‌ای همدلانه با این نوجوان برقرار می‌کند و به او قول می‌دهد که از جانش محافظت کند. اما آن‌ها در مقابل دشمنی خطرناک ایستاده‌اند: لینچ، یک افسر پلیس فاسد و بی‌رحم، که رهبری گروهی از مأموران منحرف را برعهده دارد. هدف آن‌ها حذف شاهد است تا زنجیره افشاگری‌ها و فساد را متوقف کنند. با پیشروی داستان، مخاطب شاهد تعقیب و گریزهایی نفس‌گیر، تقابل‌های احساسی، و چالش‌های فیزیکی کارآگاهی می‌شود که باید بدون توان شنوایی، در دل خطر تصمیم‌های حیاتی بگیرد. «ساعت سکوت» به‌خوبی موفق می‌شود تا سکوت را به زبان تصویر و معنا تبدیل کند. فیلم به موضوعاتی همچون ناتوانی، اعتماد، فساد سیستمی و معنای واقعی قهرمانی می‌پردازد. اجرای قوی بازیگران، به‌ویژه در نمایش حالات روحی یک کارآگاه ناشنوا، و طراحی صوتی هوشمندانه فیلم، تجربه‌ای متفاوت و تأثیرگذار برای بیننده رقم می‌زند. پایان فیلم، با انتخابی دشوار و غافلگیرکننده، بیننده را با پرسش‌هایی درباره عدالت و وجدان تنها می‌گذارد.
در فیلم «ساعت سکوت»، دنیل، کارآگاه پلیسی از بوستون که ناشنوا شده، به کار بازمی‌گردد تا از یک شاهد قتل ناشنوا محافظت کند. شاهد در یک آپارتمان ناامن زندگی می‌کند و توسط گروهی از پلیس‌های فاسد به رهبری «لینچ» تهدید می‌شود. دنیل حالا باید با استفاده از حس‌های دیگر خود، از جان این نوجوان محافظت کرده و عدالت را برقرار کند. فیلم به‌طرز هوشمندانه‌ای موضوعاتی چون ناتوانی، فساد و قهرمانی را بررسی می‌کند. «ساعت سکوت» با تعلیق بالا و اجرای احساسی، تجربه‌ای متفاوت از یک تریلر جنایی ارائه می‌دهد.
