فیلم تاکسی سیاه داستانی دلهره‌آور و روان‌شناسانه را روایت می‌کند که در آن یک زوج جوان پس از یک شب تفریح، سوار تاکسی‌ای می‌شوند که ظاهراً معمولی به نظر می‌رسد. راننده که در ابتدا آرام و بی‌خطر به نظر می‌رسد، به‌تدریج رفتارهایی مشکوک از خود نشان می‌دهد و به‌جای بردن آنها به مقصدشان، مسیر را به جاده‌ای دورافتاده و ناشناخته تغییر می‌دهد. این زوج ابتدا گمان می‌کنند که راننده شاید اشتباه کرده، اما کم‌کم متوجه می‌شوند که ماجرا چیزی فراتر از یک مسیر اشتباهی است. راننده با رفتاری سرد و مرموز، وارد بازی روانی خطرناکی با آنها می‌شود و لحظه به لحظه، فضای ماشین سنگین‌تر و ترسناک‌تر می‌شود. زوج تلاش می‌کنند راهی برای فرار پیدا کنند، اما راننده همه چیز را برنامه‌ریزی کرده و آنها را در یک دام کامل گرفتار کرده است. فیلم با فضایی بسته و پرتنش، احساس وحشت را به مخاطب منتقل می‌کند و با پیشرفت داستان، انگیزه واقعی و تاریک راننده آشکار می‌شود؛ انگیزه‌ای که ریشه در گذشته‌ای تلخ دارد. تاکسی سیاه با بازی‌های قوی، فیلم‌برداری خاص و فضاسازی تاریک، ترسی واقعی از اعتماد کور به افراد غریبه را به تصویر می‌کشد و بیننده را تا آخرین لحظه در تعلیق و اضطراب نگه می‌دارد. داستان نه‌تنها بر پایه ترس فیزیکی، بلکه بر ترس روانی، بی‌اعتمادی و جنبه‌های تاریک روان انسان تمرکز دارد. این فیلم یک هشدار بی‌پرده نسبت به خطراتی‌ست که ممکن است پشت ظاهر آرام و معمولی افراد پنهان شده باشد.
در فیلم تاکسی سیاه، یک زوج جوان توسط راننده تاکسی ربوده می‌شوند و به جاده‌ای دورافتاده برده می‌شوند. راننده، که ابتدا عادی به نظر می‌رسد، رفتارش کم‌کم مرموز و ترسناک می‌شود. زوج درمی‌یابند که او نقشه‌ای شیطانی در سر دارد و درگیر بازی روانی خطرناکی شده‌اند. آنها تلاش می‌کنند از این کابوس فرار کنند، اما در دام راننده گرفتار شده‌اند. فیلم فضایی پرتنش و روان‌شناسانه دارد که ترس و بی‌اعتمادی را به شکلی عمیق به تصویر می‌کشد.
